Psychotherapie
PSY4YOU.BE
Een veilige plaats
om te praten
over moeilijke dingen
De Vlaamse jeugdraad trekt aan de alarmbel:
Bijna vier op tien jongeren kampen met psychische problemen, zo blijkt uit een enquête. Grootste boosdoeners zijn de grote maatschappelijke druk en de te hoge verwachtingen. Hulpverleners schrikken er niet van. "Het kan zo echt niet meer verder", zegt jeugdtherapeute Ingrid De Jonghe. "We leggen de lat altijd maar hoger voor onszelf en elkaar. Daar gaan jongeren aan ten onder.
Als jongeren zich slecht voelen, dan is dat in 60 procent van de gevallen omdat ze niet kunnen voldoen aan de te hoge verwachtingen. Daarna volgen problemen op school en thuis. Ruim 37 procent van de jongeren voelt zich zelfs zo slecht dat hun schoolwerk eronder lijdt of dat ze een hobby moeten laten vallen. Alarmerende resultaten, afkomstig uit een online bevraging bij 1.100 14- tot 25-jarigen door de Vlaamse Jeugdraad. "We leven in een heel prestatiegerichte maatschappij" zegt Nozizwe Dube. "Je moet meerdere diploma's halen, nog een buitenlandse ervaring opdoen, een baantje hebben en een paar hobby's. Maar niet iedereen kan dat parcours volgen, en dat is voor velen verontrustend. Door het internet kun je ook nog eens constant vergelijken met wat je leeftijdsgenoten doen over de hele wereld. Dan moet je heel sterk in je schoenen staan om dat te negeren. De druk neemt al maar toe, net omdat jongeren nooit eerder zo veel mogelijkheden en vrijheden hadden als nu. "Maar dan moet je die plots ook allemaal waarmaken", zegt socioloog Piet Bracke
(UGent).
Vroeger had je enkele vaste trajecten. In het persoonlijk leven:
Een lief vinden, trouwen, kinderen krijgen.
Professioneel:
Een diploma halen en een goede job vinden.
Nu is er een bredere variant. Mensen moeten de juiste keuzes maken, en daarmee neemt ook de angst toe om verkeerd te kiezen. Je bent zelf verantwoordelijk als het niet lukt. Daarnaast nemen ook de eisen toe. Om bij die leuke job te komen, moet je meer diploma's hebben dan je ouders vroeger en dan nog heb je geen enkele zekerheid dat het lukt. Bovendien is excelleren vandaag moeilijker dan ooit. Toen onze omgeving zich beperkte tot een klein dorp, was iedereen wel ergens goed in. De ene kon goed voedballen, de andere deed het goed op school. Maar ben je nu trots dat je iets kent van muziek, dan zit er tussen je 800 Facebookvrienden gegarandeerd iemand die nóg meer weet.
Oppervlakkig contact.
Beterschap lijkt er niet meteen aan te komen. Integendeel,
Ook in onze psycho-praktijk psy4you.be kwam er maximaal één jongere langs met suïcidale gedachten om de drie maand. Het werden er al snel veel meer. (verontrustend!) Er is nog meer aan de hand: Ook de ouders zitten vaak niet goed in hun vel. De kinderen nemen deze stress natuurlijk over. Daarbij komt dat we misschien wel veel sociale contacten hebben maar omdat deze wel heel oppervlakkig zijn, blijven we met onze problemen zitten. Het kan dus zo niet verder gaan. Er moet bij de jongeren een nieuwe attitude komen. Of de oude waarden van vriendschap en aandacht voor elkaar!
Enkel cijfers:
38 procent van de jongeren (13-27jaar) voelt zich langdurig niet goed in hun vel, waardoor het hindert in hun dagelijkse taken (schoolwerk, sociaal leven, hobby's,...) Opvallend is dat we meer meisjes tellen dan jongens (misschien zijn de jongens te stoer)
WAT ZIJN DE OORZAKEN?
Ik heb het gevoel dat ik niet kan voldoen aan de verwachtingen. 60,2%
Ik heb het moeilijk in school. 41,4%
Ik weet niet hoe het komt. 36,1%
Ik heb problemen thuis. 33,1%
Ik moest afscheid nemen van een dierbaar iemand. 22,5%
Ik heb er aanleg voor. 15,9%
Ik heb financiële problemen. 7,2%
Ik worstel met mijn geaardheid. 5,6%
Ik word gepest. 4%
WAT DOEN ZE DAN?
Luisteren naar muziek. 68,9%
Erover praten met een vriend of vriendin. 54,8%
Zich terug trekken en het verdriet toelaten. 53,2%
Gaan bewegen of sporten. 31%
Erover praten met hun ouders. 18,3%
Erover praten met een leerkracht. 3,5%
BIJ WIE KUNNEN ZE TERECHT?
83,1% wil anderen zo weinig mogelijk lastig vallen met hun probleem.
64% heeft het gevoel dat zijn vrienden hem / haar begrijpen.
47,2% heeft het gevoel dat zijn ouders hem / haar begrijpen.
10% zegt bij niemand terecht te kunnen.
(Bron: Vlaamse Jeugdraad)
Verontrustend vinden we ook. We (psy4you.be) proberen aan deze nieuwe stess-en iets te doen. Eerst en vooral gebruiken we de beste methodes uit de vier belangrijkste psychologie strekkingen. We zorgen er voor dat de drempel naar onze praktijk zo laag mogelijk is. En we garanderen volstrekte geheimhouding.
Mijn vader heeft me ooit gezegd: " t'is maar als er een barst in zit dat het licht er kan doorschijnen "
en hij had gelijk.
Wanneer je beseft dat er iets scheef zit, en je bent bereid om er iets aan te doen, pas dan is er hulp mogelijk.
Wanneer je denkt: " Wel, wel.... ik heb geen hulp nodig, of dit is helemaal geen probleem.... dan ontzeg je jezelf heel wat mogelijkheden.
Moedige verhalen
Samen gek doen en geld inzamelen, dat is de boodschap van Rode Neuzen Dag! Waarom? Om jongeren met psychische problemen de hulp te kunnen bieden die ze zo hard nodig hebben. Hieronder getuigen Lena, Lore, Emilia, Steff en Elke openhartig over hun eigen problemen.
Lena (13) en Lore (15)
Lena: "Mensen denken vaak dat kinderen met een depressie uit een slechte thuissituatie komen. Maar bij mij is dat helemaal niet zo. Mijn ouders zijn nog altijd samen, ik werd niet gepest op school en ik had veel vrienden. Eigenlijk ging alles goed. Ik haalde goede punten en lachte altijd." Maar sinds haar twaalfde is Lena ongelukkig. Waarom? Dat weet ze niet... "Soms moet ik gewoon wenen. Dat kan overal zijn. Dat komt en ik kan daar helemaal niks aan doen. Ik vind het heel moeilijk als ik niet weet waarom ik moet wenen. En ik word ook vaak boos, want ik heb helemaal geen reden om verdrietig te zijn [...] Het is een soort van onmacht omdat ik daar helemaal niks aan kan doen. Er komt ook veel paniek bij kijken, omdat ik bang ben dat het voor altijd zo gaat blijven, dat het nooit gaat veranderen..." Ondanks een duidelijke schreeuw om hulp, werd Lena pas na een crisis opgenomen in in een kinderpsychiatrie. Voordien was een opname namelijk niet mogelijk volgens de dokter wegens haar goede thuissituatie.
Lore: Lore kreeg op haar vijftiende een depressie. Op een gegeven moment had ze zelfs geen zin meer om te leven. Creatieve therapie is haar redding geweest. "In mijn tekeningen zit heel veel zwart, de kleur van mijn 'donkere periode'. Ik had gewoon geen zin meer om te leven. Ik wou liever doodgaan en dat bleef continu in mijn hoofd rondspoken. Het rood stond dan weer voor het bloed, want bloed was eigenlijk, in heel die periode, het enige dat toonde dat ik nog in leven was... Bloed van de wondes die ik had van mezelf pijn te doen." Per maand gaat Lore twee keer naar de psycholoog. De terugbetaling voor psychologische hulp wordt wettelijk echter nog niet voorzien. Wanneer Lore nood heeft aan een extra sessie bij de psycholoog vindt ze het dus énorm moeilijk om extra geld te vragen aan haar ouders, net omdat het zo duur is.
Steff en Elke (15)
Steff: "Steff is vorig jaar een zestal maanden niet naar school geweest, maar vanaf september gaat hij zo'n 15 uur per week. De prestatiegerichte wereld waarin wij zitten was voor Steff te veel. Aanvankelijk wou en kon Steff niet buiten komen. De drempel was te groot en hij had moeite met sociaal contact. Vele maanden bleef Steff gewoon binnen, denkend dat hij niks kon." En toen men dacht dat het niet erger kon, kreeg Steffs moeder een telefoontje op het werk waarin Steff liet weten dat hij zelfmoord wou plegen. "Je laat alles vallen en haast je zo snel mogelijk naar huis. Het enige waaraan je kan denken is: hij gaat het nu doen. Da's een angst die je niet kan beschrijven." Nu gaat het al wat beter met Steff, maar het lukt het hem nog steeds niet om op een normale manier school te volgen. En dus krijgt hij nu vier uur per week onderwijs aan huis. Jongeren hebben hier recht op na 21 dagen afwezigheid op school. Zijn leraar getuigt: "Bij al mijn leerlingen kom ik niemand tegen die niet wil studeren. Het draait allemaal om niet kunnen.".
Elke: "Het stoort me dat mensen denken dat ik lui ben, of geen goesting heb om naar het school te gaan. Want dat is helemaal niet zo. Ik ben helemaal niet lui. Ik zou ook graag naar school willen gaan. Maar dat gaat gewoon niet." Elke lijdt aan een angststoornis. Ze kon moeilijk zeggen wat haar bang maakte, maar het continue angstgevoel op school maakte haar ongelukkig. Ook van sociaal contact was er geen sprake meer. "Ik stapte de speelplaats over en sloot me op in het toilet. Gewoon de tijd laten voorbijgaan zodat ik terug naar de klas kon, en met niemand meer hoefde te praten, niemand meer hoefde te zien.". Via thuisonderwijs heeft Elke rust in haar hoofd gevonden. Ze weet dat ze nog een hele weg te gaan heeft, maar thuis school volgen is al een hele stap. Jammer genoeg is Elke een uitzondering op de regel, want het merendeel van de jongeren met psychische problemen krijgt momenteel geen thuisonderwijs. Enerzijds omdat ouders, familieleden, vrienden, enzovoort niet op de hoogte zijn van het recht op thuisonderwijs, anderzijds omdat de leerkrachten in kwestie gewoon geen plek meer hebben voor een extra leerling.
Met Luide Stem
Nikki (26) startte in 2014 "Met Luide Stem" op, een blog waarmee ze hoopt de mensen een duidelijker beeld te kunnen geven van wat een depressie inhoudt en wat een zelfmoordpoging met een mens doet. Lees je even mee?
Op zondag 26 januari 2014 ben ik opgenomen in de spoedgevallen, na een mislukte zelfmoordpoging. Ongeveer 16u later, op maandagochtend, ben ik wakker geworden. Ik wist niet waar ik was, waarom ik daar was of welke dag we waren. Zelfs toen ik van de verpleger hoorde dat ik een hele grote hoeveelheid pillen had genomen, geloofde ik hem in eerste instantie niet. Maar het besef kwam snel terug. Daarna werd ik 5 dagen opgenomen in de EPSI, om daarna nog een dikke week te verblijven op de PAAZ-afdeling van het ziekenhuis. Het was een schok voor heel veel mensen, maar voornamelijk ook voor mezelf. Tot op vandaag herinner ik me er bitter weinig van. We zijn nu 12 februari en elke dag hoor ik nog nieuwe informatie over wat er tijdens en net na mijn poging is gebeurd. Zo herinnerde ik mij bijvoorbeeld niet dat ik een afscheidsbrief had geschreven, op maandag gebeld had met Evelien, zelf in de ambulance ben gestapt… en ga zo maar door. Het is angstaanjagend om te beseffen dat ik dit effectief heb gedaan, maar het gevoel erover ontbreekt. Het lijkt alsof het nooit is gebeurd, aangezien ik me de poging zelf niet goed kan herinneren...
Volledig blogbericht
Om jongeren, zoals Lena, met psychologische problemen sneller en efficiënter te kunnen helpen wil Rode Neuzen Dag inzetten op meer laagdrempelige, psychologische hulp voor jongeren. Steun Rode Neuzen Dag en help jongeren met psychische problemen door een gift te doen.